هنگامی که جسم جامدی نظیر چوب را داخل مایعی نظیر آب می کنید، اگر حجم جسم مورد نظر کمتر از حجم آب باشد،بر روی آن شناور می ماند، اما اگر در آب فرو رود حجم آن سنگین تر از آب است. اگر جسمی از اشیاء مختلف نظیر: چوب، فلز، پلاستیک و یا مواد دیگری ساخته شده باشد، فرو رفتن یا نرفتن آن در مایع، بستگی به حجم متوسط آن جسم دارد.

جالب است بدانید که میانگین حجم بدن انسان، از حجم آب چندان کمتر نیست. تفاوت بین حجم بدن انسان و حجم آب آنقدر ناچیز است که حتی اگر در آب عمیقی بی حرکت مانده و بدن خود را به طور عمودی نگه دارید، درست مثل موقعی که بر روی زمین ایستاده اید، باز هم به زیر آب فرو می روید، زیرا دهان و بینی شما ریز آب  است و شما قادر به تنفس نیستید. در این حالت تنها نوک سر شما بیرون از آب است. چنانچه بخواهید بی حرکت روی آب شناور بمانید، باید به صورت افقی بر روی آب دراز بکشید، به طوری که صورت شما بیرون از آب باشد، اگر دست و پای خود را تکان بدهید، راحت می توانید روی آب شناور بمانید. برای این کار باید پاهای خود را بالا و پایین ببرید و دست های خود را به طرف بیرون بکشید گاهی هم در آب با دست و پای خود «پارو» بزنید.

شن روان ظاهری شبیه به شن جامد دارد، اما در حقیقت این طور نیست. شن روان مخلوطی از آب و شن است و بیشتر خواص مایعات را دارد تا خواص جامدات را. فضای بین دانه های درشت و ریز شن، مملو از آب است و شن ها کمتر به یکدیگر برخورد می کنند. از آنجایی که شن روان به نظر سفت و جامد می آید، مردم آن را با شن معمولی اشتباه می گیرند، به همین دلیل روی آن راه می روند. البته آنها در ابتدا متوجه نمی شوند که در حال غرق شدن هستند.

در شن روان هم امکان شناور شدن وجود دارد. اما هیچ کس مایل به انجام این کار نیست و بهتر است از شنا در آن اجتناب شود. مردمی که گرفتار شن روان می شوند، نباید هراس کنند. ابتدا باید زانوان خود را خم کرده و به پشت دراز بکشند و همان اعمالی را که برای شنا در آب لازم است، انجام دهند. چنانچه با حالتی آسوده پاهای خود را آزاد بگذارند، می توانند دوباره بلند شوند، تا این که کاملا بر روی شن شناور بمانند و در آن فرو نروند.